Verslag werkgroep Buitenveldert, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam.
Opening bijeenkomst om 20 uur en toedeling functies van gespreksleider en rapporteur aan twee verschillende deelnemers.
Bij het zoeken naar een onderwerp voor het groepsgesprek vraagt A aandacht voor het karakter van de keuze om niet meer te drinken. Hierbij heeft hij zichzelf eigenlijk een dienst bewezen door te ervaren dat zijn besluit een veel wijdere strekking heeft dan ‘alleen maar’ de ‘dag van vandaag’. Hierdoor voelt hij zich bevrijd en ontslagen van de noodzaak om die beslissing dagelijks te moeten nemen, althans onder ogen te zien. Kortom, aldus kan hij zijn energie makkelijker aan andere zaken besteden. Hoe ervaren anderen dat?
Uit de reacties blijkt dat de aanwezigen volgaarne over deze formuleringen willen nadenken en praten en staat aldus het onderwerp voor deze avond vast.
B: zelf heb ik een halfjaar in deeltijd behandeling gezeten – heb daarbij mijn verslaving als ‘gebrek’ leren accepteren – ben daarin ook vast besloten – dus: niet meer – toch voel ik een andere kracht mij het andere spoor optrekken – ik heb geleerd wat ‘trek’ is – het is in ieder geval meer als honger of dorst – laatst maakte ik een man mee die 30 jaar van de drank af was, maar nog wel altijd in een café kwam vanwege de geur – later ook bleef hij het cafe bezoeken, maar raakte evengoed tenslotte weer aan de drank…..Eigenlijk lijkt het of iets aan je trekt – is het filosofisch of ‘gewoon’ de werking van neurotransmitters? – kortom, vroeg of laat krijg je trek – nu wordt dat nog ‘overruled’ door mijn ratio – ik ben nu 42 – maar ik kan ook op m’n 80e nog wel weer terugvallen – er is in mij niks ge-etst – bovendien ben ik vast besloten – heb ook discipline – maar zal misschien hetzelfde handelen – ik laat het nu hierbij…..
C: hier zit de man van de terugvallen – weet geeneens meer wat er nu weer gebeurd is – eerst ging ik lekker fietsen – toen kwam ik in een café – een eerste cognacje – een cigaretje – alleen al een sigaar is een aanloop naar de cognac – blijkbaar allemaal leerprocessen – aardige mensen – heb dat kennelijk (nog) niet geaccepteerd – misschien is het wel de combinatie van verveling met andere aspecten – dat drinken zelf duurde 1,5 uur en het duurde een paar dagen om weer bij te komen – nu kan ik (weer) zeggen: ik drink nooit meer….. Maar ik moet daar telkens weer zelf voor kiezen – intussen heb ik dus toch ook weer in een ziekenauto gelegen – heb daar dus uiteindelijk ook andere mensen mee – kennelijk heb ik naar buiten gerichte agressie – overigens verschuif ik naar een lagere frequentie – betreft het toch een leerproces? eerst gebeurde ‘het’ 3x per week en nu nog 2x per maand.
D: toen ik de kliniek in Alkmaar binnenkwam zat daar een man: schreeuwend werd hij binnen gedragen – probeerde te ontsnappen – personeel erachter aan – hij had wel een contract getekend bij de GGD-politie-ambulance: hij bleek onder invloed toen hij richting kliniek ging – de volgende dag toch ook weer ‘gewoon’ aanwezig. Maar ik dacht: nou dit is toch wat – hij was wanhopig – en zodra hij even weg mocht begon ‘t verhaal weer van voren af aan – ik dacht: hoe kan ‘t nou – het lukt bij de een wel – bij de ander niet: verslaving is gewoon sterker dan de wil (bij die man) – en ik vraag mezelf af: waarom is het bij mij nu wel gelukt – soms komen aanvechtingen wel binnen – eigenlijk hetzelfde als bij cigaretten – er zijn heel veel factoren – Bernard vertelde eens van een café-ervaring toen hij per abuis een slok nam uit het glas van een ander – maar je kunt jezelf martelen – dus jezelf toestaan om te gebruiken – dat uitzichtloze zag ik bij die man – ‘waar praat je over?’ – ‘t kan altijd weer fout gaan – de ervaring is altijd dezelfde….
E: ik ga er niet zoveel over zeggen en verlang naar niets wat in drank zit – snap niets van al wat mensen triggert – heb een enorme baard van ontkenningen – koppel ook niks aan de rest van m’n leven – hoop dat ik niet hoef te refereren – dat wil ik helemaal niet in m’n leven hebben – in principe heb ik drank gebruikt om een leefprobleem/paniek te hanteren – ik kon gewoon niet meer – het verlangen naar het oplossen van een leefprobleem is niet weg – net als bij miljarden andere mensen – maar terugverlangen naar drank speelt geen rol….
F: pas toen ik in de kliniek terecht kwam, leerde ik de grondslagen kennen van de bewegingen van bijvoorbeeld de AA. Daarin wordt geadviseerd je leven in te richten op een ‘hanteerbare’ wijze: geen plannen maken voor ‘te lange termijn’ bijvoorbeeld. Langs die weg kwam ook het idee op om je te beperken tot ‘de dag van vandaag’ (: one day at a time); of te wel, richt je energie op het hier en nu. Dus: deze 24 uur! Doe geen uitspraken over de verdere toekomst, want daar kan pas sprake van zijn indien en zodra je eerst de zaken van dit moment goed hebt ingevuld. Dat alles heeft te maken met het goed verdelen van je energie: ‘we’ll cross the bridge when we’ll come to it’. Ik heb die manier van leven als enorm bevrijdend ervaren. Het is haast het tegenovergestelde als wat ik zo’n beetje meende te zien schemeren als de dreiging uit veel van de christelijke godsdiensten met onheilspellende symbolen, waardoor je aan het eind van je leven zou worden afgerekend op een manier die je al lang van tevoren bevreesd diende te maken. Ik ben ervan overtuigd dat deze chantage-achtige formule heel veel mensen bevangen heeft met angst en dat is nou net iets wat niet de basis van je bestaan dient te vervullen. Juist daarom ook is de hele beweging van AA constructief en bemoedigend. De Buitenveldert-beweging heeft ook altijd vanuit die gedachten gewerkt. Voor mij persoonlijk is dit een van de belangrijkste uitgangspunten van ook onze groep.
G: ik heb geleerd om ‘t klein te houden – beperkt dus – taken te verdelen over de dagen – niet eindeloos – niet vruchteloos te fantaseren – M. had oranje / gele / rode plannen voorbereid voor als ze overvallen zou worden door invallen – we zijn zo slim dat fantasieen ons op glad ijs doen belanden – redelijk vruchteloos – hou ‘t daarom kort – als iemand trek kreeg, vraag ‘m dan ‘wat heb je de vorige keer gedaan toen je trek kreeg?’ – toepassen als je ‘t nodig hebt – ‘ga wat anders doen’ – iedereen moet z’n eigen plan klaar hebben, toepasbaar voor je eigen leven – hou ‘t klein – organiseer vruchtbare dingen – een telefoontje met iemand – plezier met gelukte dingen – leren voelen dat je trots kunt zijn en daarbij stil staan – reflectie ten aanzien van wat er afgelopen 24 uur is gebeurd – ten aanzien van
morgen moet ik nog zien – mijn steekwoord luidt: hou ‘t klein – stap eruit als je het niet meer kunt bijhouden – doe iets anders – suggesties op tafel = schrijf ze op en werk ze uit…
H: had een paar dagen te wachten op een overmaking – jaren geleden trouwens dat ik dat kon: ‘t kwam en zo had ik een voldane dag ten aanzien van de poging ‘t klein te houden – had vroeger ook paniekerige gevoelens – straks trouwens staan weer feesten op ‘t programma: koninginnedag – voorjaarsvacantie – die gevoelens zijn weggegaan na een lange periode niet gebruiken: dan slijten die dwangmatige gevoelens die doorzeuren in m’n kop – die gedachten duren maar 12 minuten, zei een deskundige – mijn herinnering van vroeger toen ik nog dronk is afwijkend – je kunt jezelf ook gek maken door ‘mindfucking’ = ‘hou ik ‘t wel vol in moeilijke ziekte-periodes – zo heb ik het rouw-proces van m’n vader eigenlijk niet mee gemaakt….
I: ik twijfel aan een kracht van buiten die mij verslaafd zou maken – zou ‘t nou nooit meer doen – nooit meer diezelfde spanning: veel te zwaar – dan wordt dat dus een ..te zwaar proces – stiekeme gedachten zijn: durven te voelen – moet zelf serieus bereid zijn dat te voelen – gedachten ten aanzien van m’n vader (dat was toch een aardige man) – ik liep als een klein aapje achter m’n moeder aan – een ingeslepen proces: gokken was zo vertrouwd – maar alles wat je dan tegenkomt, daar kan je niks mee – ten aanzien van de beurs wil je alles weten en is dat dus een groot casino – ben heel blij dat ‘t de keuze van mezelf is die binnen m’n eigen kracht ligt ….
Hiermee is de ronde voltooid en krijgt A de gelegenheid af te ronden. Hij zegt:
A: ik probeer te begrijpen wat verslaving eigenlijk is – ervaar ‘t voor mezelf als een slinger tussen m’n verstand en instinct – kan daar nu wel mee omgaan – maar eerst alleen maar van dag tot dag – later kwam ‘t besef van de keuze tot ‘nooit meer’ – geen ontsnapping uit het duivels dilemma – door dat aspect op de achtergrond te plaatsen in verband met een einddoel van ‘niet meer te gebruiken’ – los van het diepe besef zowel tav cigaretten als drank dit alles voor altijd te hebben afgezworen.
A wordt bedankt voor het onderwerp, waarna eenieder de gelegenheid krijgt een geldelijke bijdrage in de groepsklomp te deponeren en de bijeenkomst aansluitend wordt beeindigd om 21.10 uur.
Amsterdam, 16 februari 2010.
